Uncategorized 
1 Comment Gastpostje – Het huwelijk en de scheiding deel I
Als ik de foto’s nu bekijk, … een mooi fragiel poppetje dat acht jaar jonger was dan hij en dolgraag op haar eigen benen wou staan en bewijzen dat ze het allemaal wel aankon. Maar toen ik mijn handtekening in het gemeentehuis moest zetten, zat ik vol twijfels en wou ik het liefst van al eigenlijk weggeflitst worden. Maar dat kon niet! Mijn grote jeugdliefde had ik moeten laten gaan omdat mijn ouders hem niet goed genoeg vonden, dus wist ik al wel wat graag zien was, maar ja… ?
Ik deed zeer goed mijn best, jong als ik was, was ik toch een zeer goed huisvrouwtje. (Achteraf bekeken, want niemand zei me dat?)
Mijn studies werden onderbroken en ik ging werken, ik had immers vaste verkering, ook al was ik pas zeventien? Mijn vader regelde een job aan het Ministerie. Dat ik daar als POETSvrouw moest werken, durfde ik aan niemand te vertellen. Ik had immers het gevoel dat ik méér kon dan dàt, maar tegelijkertijd voelde ik me schuldig omwille van die “complexen”!
Ik was getrouwd, en het leven ging voort. Als er al eens ruzie was, ging mijn echtgenoot naar mijn moeder zijn beklag doen en kreeg daar zijn gelijk…
IK WERD GELEEFD.
Ook wanneer het volgens hén tijd werd om een kindje te krijgen.
Amper twintig werd ik zwanger en was heel blij met het kleine leventje dat in mij groeide. Ze was een wolk van een baby en ik kon mijn job aan het Ministerie combineren met het moederschap. Mijn moeder besliste dat de baby NIET naar de crèche mocht en dat zij er wel zou voor zorgen in de verloren uurtjes. Ook de was en de strijk nam ze over, zo had ze macht en controle over mij.
IK WERD GELEEFD…
Toen mijn meisje bijna twee was gingen we op sportvakantie naar Mallorca. Daar werd ik tot over mijn oren verliefd op mijn leraar skindiving.
Er gebeurde echter niks mee, want ik pakte mijn verliefdheid diep in mijn valies en zei tegen niemand iets, zéker niet tegen de persoon in kwestie! Mijn leraar skindiving wist dus van niks. Toen we terug in België waren heeft het zes weken geregend, the Universe cried with me… En ik, … ik maakte iedereen wijs dat het een jetlag (!) was!
De week nadien op zijn verjaardag heeft hij mij zijn liefde voor mij bekend.
Liefde op het eerste gezicht?? Ja, dat was zo, voor mij al van in Mallorca, al had ik dat nooit laten blijken. Eindelijk iemand die me waardeerde en respect had voor mijn luttele eigenwaarde! Hij respecteerde me in de meest pure zin van het woord. Ik was wel zéker dat het niet om sex ging toen we mekaar wekelijks begonnen te ontmoeten. Van februari tot eind maart heimelijk, later vertelden we onze partners dat we mekaars vriendschap en gezelschap eens per week nodig hadden. Mijn echtgenoot informeerde mijn moeder en all hell broke loose!
3,160 totaal aantal vertoningen, 5 aantal vertoningen vandaag
Wat een vreselijke toestand! Ik zie het zo voor me!
Dit is zo erg! Ouders moeten hun kinderen steunen, ook al vinden ze het niet ok wat hun kinderen doen. je kan al eens ruzie maken , maar uw kind afpakken dat is het ergste wat er is.
Ben helemaal van slag bij het lezen van je verhaal.